Özlemek
zamansız bir sızıydı özlemek,
bedenim de açtığı yaralar özlemenin her yolunu öğretti bana, susmayı tevekkül etmeyi görmezden gelmeyi öğretti. sızıydı özlemek unutmamış olmanın farkına varmaktı tüm yorgunluğuma rağmen ağır bir elbiseyi taşımaktı özlemek. söyleyemediklerim için susmayı gördüklerim için kör olmayı duyduklarım için sağır olmayı öğretti özlemek. bu üstüme düşen ağır yük hangi durakta inecek hangi şehirde bitecek bilmiyorum. şimdilerde açtım bütün pencereleri, kalbimin tozunu silkeledim uykusuz gözlerime şarkılar dinletiyorum... adı özlemek... |