Kara Önlüklüİlk yaz ortasında bir hüzün Tren gelirdi uzaklardan Kara duman başında Usul usul yanaşırdı perona Bütün yolcular ayakta Yorgun bitkin gözlerle Ölü gibi bakardı etrafa Kimi bozkurt gibi yeleli Kimi ayakta uyur gezerdi Her yolcu inişinde bakıp Bakıp sarhoş olurdum hallerine Kara önlüklü beyaz yakalı Bir kız takılmıştı gözlerime Konuşmadan gülmeden sanki Yapışmıştı gözleri gözlerime Ne yazlar tükettim ondan sonra Ne kışar geçirdim vermeden mola Yıllar aylar uyuttu beni Günler kördüğüm çüzülmedi ömrümce Zaman zaman isyan ederim Ama yinede şansımı denerim Aşka susamış şiirler bilirim Saplanmış mıh gibi yüreğime Hesabı tutulmayan gecelerde Uykusuz yenilgilerim oldu İblise inat yinede Aşık olurdum her seferinde O aslı ben kerem Yanardım yakardı çöl misali Şimdi dilimin ucunda adı Bir türlü Bir türlü söyleyemedim Salim Erben |
Savaşlar olmaz.Savaşlar!
Tebrikler…
Saygılarımı bıraktım…