BES AĞLAMAYIN
- BES AĞLAMAYIN -
Güneş karanlık, korlar dondurur. İhanet dosttan, beter yandırır Zamanın çarkı, zulüm döndürür. Un ufalandım, ruhsuz taşlardan. Peştemallerde, olan döküldü. Kinli kollarda, çelik büküldü. Değerler tek, tek, tenden söküldü. Kan sele döndü, akan yaşlardan. Özler sürüldü, yüzler diyara. El kucak açtı, dost zulümkara. Mazlumlar dara, hukuk duvara. Şeytaniyetten, şeytan peşlerden. İman yürekten, düşmüş pazara. Süfyan’ın işi, tam işgüzar’a Gafletde olan, bakar nazara. Cehenneme dek çıkmaz düşlerden. Mihenk taşına, değerden taksan Mal sürüsü, akıldan noksan Zam, zulüm, ziyan, nereye baksan Kirpik kalkmıyor, düşen kaşlardan. Yeter gözlerim, bes ağlamayın. Bu kahpeliğe, pes ağlamayın. Bundan sonrası, Gayretullahın; Bakın arşlara, sus ağlamayın.(NAKARAT) Şair : Şamil KAFKAS |