Hiç düşünmedin mi beni?
Ansızın bir hasret gününde
Dolmadım mı gözlerine
Zamansız yağmurlar gibi
Biliyor musun? Beytepe de tatsız bu aralar.
Bi’ bozuntu var havasında, eksilmiş adım attığın yerlerde uçuşan kokun. Olsa da bana uğramazdı ya zaten, olsun. Uzak kalınca daha çok fark ediyorum seni ne kadar sevdiğimi. Gözden uzak olan sen, gönlümden ırak olmuyorsun. Sanki daha çok benimlesin, ben daha çok seninim.
Bir de şu konu var; gülmemiz için diyorum bazen, sadece göz göze gelmemiz yetiyor. Hiç fark ettin mi? Mutlaka fark etmişsindir; seni sevdiğimi fark ettiğin gibi.
Fark etmesen darılırdım zaten, gün yüzüne çıkarmışken sana sakladığım bakışlarımı. Derdim ki yeterince güzel bakamıyor muyum ona? Yetmiyor mu bakışlarım büsbütün yaydığı güzel havaya?
Neyse, sana biraz mülteci isteklerimden bahsedeyim.
Hüznümü saklayan saçların olsa, geceleri mutluluğumu paylaşsam omzunla. Beraber gökyüzüne baktığımız gibi, birbirimize bakıp parıldasan kararmış gözlerime. Islatsan şakaklarımı sabahın ilk ışıklarında düşen çiğ taneleri gibi. Dinlesem seni bir çardak altında, bir bardak sıcak çayla. Belki arkadan bir Ahmet Kaya şarkısı dokunur ruhumuza. Sonra, bulabileceğimiz en yüksek tepede yaksak son sigaralarımızı...
Söylesene, mükemmel olmaz mıydı?