GÜNEŞSİZ SOLUCANLAR
Kayıp zamanların
Bitmeyen yarışı vardı Kara vicdan dehlizlerinde Kabus dolu uykulardaydı zincirlenmiş beyinler Kırık dökük duygularda öldürürken düşler düşleri Kasvet gibi yağıyordu parçalanmış ruhlardan Yorgun bedenlere gam yüklü ıslaklıklar Hoyratça harcadığımız zamandı yaptığımız Kaçak yaşamlara yüklemiştik suçu Diğerleri, sen ve ben Ot bitmeyen çorak toprakların altındaki Güneşsiz solucanlar gibi yaşıyorduk Yalnızlığın bizi saran sessiz kucağında Bir sigara içimlik sürelerdi kendimize biçtiğimiz Sevdaya, umuda kara dikenli çalıydı yolumuz Bir yatak, bir yorgan; Kuru ekmek yanında belki çay Görmeyen gözler, Duymayan kulaklar, Suskun çığlıklar Tükenmişti ruhlar, Korkaktı tenler, Yılgındı canlar, Uçurumdan atarken örselenmiş bedenler kendini Tuz basıyordu görünmeyen cellat, kestiği yaralara Sadece kan kokan, irin renkli gözyaşları vardı Kayıp zamanların Bitmeyen yarışında AY PARÇASI (ARŞİV) |