* Bir kadın şarkı söylüyor *
* Bir çocuk ağlıyor evinin köşesinde *
* Gün akşam üzeri... Güneş yakıyor pencereleri *
* Hatıralarım gözlerime bakan gözlerinle beraber *
* Belki diyor... yemyeşil umutlar *
* Karanlık gecelerin sabahında başlar *

Seni soruyorlar bana biliyor musun
Hikayemizi
Nasıl anlatayım, nereden başlayabilirim
Daha ilk başta dayanılmaz bir yerdeyim
Sadece gözlerim anlatıyor
Hikayemizi siyah gülüm
Gözlerim her damlasında
Seni ve bu ayrılığın hikayesini

Sormasınlar bana nedendir diye
Bana sormasınlar
Anlatamam acıyı hüznü
Dayanılmaz bu öyküyü
Anlatamam her damlasındaki
Yıkılmışlığımı ... hazin hikayemi
Daha sorular gelirken bana
Tutamadığım hıçkırıklarımı
Anlatamam

Şarkılar söyler dilim sen gideli
Değişti mevsimlerimin renkleri
Hangi makam desem de dilimdeki
Adını bilemem notamdaki eserin
Mevsim hazan, mevsim hüzün
Hicrandır adı dört mevsimimin
Baharlar çiçek çiçek açsa da
Sarar benim yalnızlığımı sarı Sonbahar

Mektuplarını yazarken daha
Zarf ağlıyor
Hıçkırıyor kağıt
Yatılı okuldaki yetimler gibi yüreğim
Kalemi aldığımda her gece
Düğüm düğüm her kelime her hece
Çözülmeyen açılmayan işkence

Ne güzel başlamıştık seninle
Hep renkli geçecekti bu masal
Bir çiçek gibi her sabah okuluna koşacaktın
Gelişini bekleyecektim penceremde
Sana sevgimi kaynatacaktım tenceremde

Olmadı olmadı can gülüm olamadı
Şimdi Güneş’le Ay örneğin
Aramızdaki mesafelerin korkunçluğu
Ayrılığı anlatmanın
Anlamsızlığı
Bir o kadar zor
Sevemediğim matematik kadar
Bir denklem gibi duygularımdaki çözümsüzlük
Sonucu olmayan bir problem nasılsa
Çöz çöz yeniden başla
Mümkün mü zamanı sarmak geriye ?

Sormayın bana nasılım
Yaram büklüm büklüm kan sızar
Zaten jilet kesiği akşamlarım
0 akşamın ayrılığın silinmeli aklımdan
Kıpkızıl kan olur gökyüzüm
Simsiyahtır gecelerim
Güneşim ışığım !
Bakarım dört yanıma, yoksan da
Yine sen, yine gözlerin, yine şarkın
Benimle yaş döken o !
Penceremdeki mor menekşelerin

Günay Koçak 30 . 6 . 2023