"Solumu,
özgür bırakalı,
ne yapsam boş.
Gelmez,
sevmez,
güvenmez artık.
Kimseyi,
kimseye değişmez.
Fedakarlığın kayıp ettirdiği,
düzende,
dünyasına çekilip,
duvarlar ile geçilmez,
alanlar,
inşa etti,
akıllandı zamanla.
Ne yapsam boş,
gelmez,
sevmez,
güvenmez,
kimseyi,
kimseye değişmez.
Tekliğin,
çokluğunu,
ikiliğin,
yokluğunu,
gördü,
sevmenin,
cezasını,
güvenmenin,
cefasını
çekti.
Her son,
bir başlangıçtı,
derlerdi,
oysa,
başlamadan,
bitenlerle,
geldi,
sonum.
Ben önceden,
yaşamayı,
severdim,
gülerdim,
her gidene,
kalbime attığım,
sızdıran bir çizikle.
Zamanla,
biriken acılarım,
sızdı,
kesiklerimden,
içime gömdüğüm,
yaşayan ölüler,
dirildi,
gözlerimin,
feri söndü,
dizlerimin dermanı kesildi,
sebep oldu,
sonuma,
sonum,
solum oldu.
Solum öldü,
ben ölemedim..."
_şairşizofren_