1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
259
Okunma
Hayat işte,
içi, dışı,
hem dolu,
hem de,
aynı zamanda boş.
Anlamlar,
önünde bir değer var ise isme dönüşmekte,
isme dönüşemeyen,
anlam,
meale muhtaç.
Tıpkı,
sen gibi,
tıpkı,
sana hissettiğim isimsizlerim gibi.
Tüm mümkünlerimin kıyısındayım,
bir hareket,
nefes bulmuş,
bir söz yetecek.
Ya değilse,
bu anlamda değersizleşip,
içimde ki,
mezara gömülecek.
Tüm mümkünlerimim kıyısındayım,
gel,
bir adımın yetecek...
İçimde,
uçurum,
kıyısında senli mümkünler,
her an düştü,
düşecek,
gelmezsen,
bir rüzgar yetecek.
Tüm mümkünlerimin kıyısındayım,
gel,
bir adımın yetecek...
__şairşizofren__
5.0
100% (3)
Cevap Yaz