Kırılacaksa kanadı Gül’ün
Bahçıvan ne eylesin
Susmayacaksa ağıdı bülbülün
Duyan kulak neylesin
Bir bunaltı çağında
Sıkarak göğsünü bulutların
Akşamın yorgunluğuna
Uçuk kaçık düşünceler sekmesinde
Bir hüzün var
Yıkılır toprağın nemine karışan
Göğsünü sıkan akşam görmeleri
Bir avuç dolusu
Bahara kızgın akrep sürüsünde zehir
Çekilemeyen ızdıraplara yok hükmü göğsün
Sensizliğe karışık bir veda
Yıkılır belki
Ama tutmayacağım artık
İmanı bunu bekler bir kulun
Herşeyin Allah’tan olduğuna
Sarımtırak iç bunaltılarına
Dökülmüyor ya kelimeler
Derdi yüklenmiş şair
Söyle ne yapsın
Uzadıkça uzayan
İçi kanayan şarkıları
Hangi dertli tükürebilir boğazından
Alnına yazılmış acının
Kalemi silinmezse
Elinde silgisi olsa da
Derdin hizmetkârı ne yapsın
Herşeye rağmen
İnanmak istiyorum
Bitecek bir gün
Bitecek bir gün bu başı boş acılar
Dinecek ruhumu ektiğim toprağın çilesi
Kıyameti kopacak acının da
Sinecek göğsünde bir gün
Bunca ızdıraba sabrın
Sönecek bir gün
Mavi dumanlar tüttüren bu kor alev
Sana Tanrı acıyacak biliyorum
Yeter diyecek
Kuyuların dibinde bitti çilen
Kardeş sancın
ruhunun sancısı kadın
Düştüğün bu dört duvar
Yıkık şehrin
Yoksul insanlığın
Yorumu ağır rüyaların
Acıyacak sana Tanrı
Sürüldüğün topraklara padişah ol diye
Kovulmuş İbrahim kaçkın Musa
Evinden taşlanarak kovulan Muhammed
Balığın karnında ki yunus
Ve sen
Ey onca sınavın ağlayanı
Çokça ağladın
Öyle ki acıdı sana Tanrın
Acıdı sana melekler
Gök kubbe
İncitmekten ar ettiğin toprak
Korkunç akşamların bittiler
Çokça yürüdüğün bitmeyen yollar acıdı
Bitti ödemen gereken diyetin
Seni boğmaya gelen Su çekildi kumsalına
Nuh un gemisine bir yer verildi sana
Çokça kırılmış yanların
Soldurdu güneşi
Güne çalan geceler acıdılar sana
Bitti tükenmek bilmeyen ızdırabın
Acıdı sana Tanrı
Ne olur dinlendir artık ruhunu
Boşluğun yokluğuna
Salarak nefesindeki son çırpınışı
Bırak kendini Tanrına
Çünkü
Bugün bitti acıların