PARABOLİK
PARABOLİK
Ey sevgili anılarını süsleyerek gizlediğin imgelerden sıyrıl sanma ki bende çekmedim senin kadar her düşte rahvan yürüyüşlü aşkın ört üstünü sayma kaç ölü gömdün yüreğine ayrıntılarla süsleme düşlerini daya sırtını dağa varsın inceldiği yerden kopsun sanma ki ulaşırsın parabolik aynanın gizine içbükey hallerini bilirim senin kaybolma gizlerde derininden çık ve kendinden yeni bir sen türet bırak çürüyen cesetlerin üstünde ağıtlar yakmayı bırak artık içine ağlamayı sanma bende de yoktur yığınla yalnızlıklar ah bir bilsen kaç intihar katlettim kaçını teğet geçtim o yetmediyse sana düşürme Nemrud’i gülüşler dudağına sana yakışır mı hiç koşullu bir aşk durdur içindeki mecezirleri hoyrat zaman saçlarından sızarken öyle bir savur ki kamçılasın tenimi düşsün döşüme birer, birer yıldızlar gibi gözlerin parlasın Efkan ÖTGÜN |
öyle bir savur ki
kamçılasın tenimi
düşsün döşüme birer, birer
yıldızlar gibi
gözlerin parlasın
Tebrikler final harikaydi
Böylesi güzel siirlerin neden beğenisi az
Saygilar
Larmina tarafından 6/14/2023 1:51:53 PM zamanında düzenlenmiştir.