PARABOLİK

Ey sevgili
anılarını süsleyerek gizlediğin imgelerden sıyrıl
sanma ki bende çekmedim senin kadar

her düşte
rahvan yürüyüşlü aşkın ört üstünü
sayma kaç ölü gömdün yüreğine
ayrıntılarla süsleme düşlerini

daya sırtını dağa
varsın inceldiği yerden kopsun
sanma ki ulaşırsın
parabolik aynanın gizine

içbükey hallerini bilirim senin
kaybolma gizlerde
derininden çık
ve
kendinden yeni bir sen türet

bırak çürüyen cesetlerin üstünde ağıtlar yakmayı
bırak artık içine ağlamayı
sanma bende de yoktur yığınla yalnızlıklar

ah bir bilsen
kaç intihar katlettim
kaçını teğet geçtim

o yetmediyse sana
düşürme Nemrud’i gülüşler dudağına
sana yakışır mı hiç koşullu bir aşk
durdur içindeki mecezirleri

hoyrat zaman saçlarından sızarken
öyle bir savur ki
kamçılasın tenimi
düşsün döşüme birer, birer
yıldızlar gibi
gözlerin parlasın

Efkan ÖTGÜN