SU AKAR BULUR MECRASINI
SU AKAR BULUR MECRASINI
Nehirler akıp da geçsin ovadan kıskanırsam yatağını namerdim su akar elbet ki bulur mecrasını varacağı noktada açar deniz kucağını ve martılar uçar özgürlüğe dağ dağa kavuşmaz ama heybetiyle durur karşı karşıya gölgesi tokalaşmazken ceylanlar koşar yamacından bulutlar bile ağlarken ayrılığa dökülür ovaya gözyaşları ve ben her adımda sana yürürüm belki varamam ama İbrahim-karınca öyküsü gibi ben de uğrunda ölürüm belki geç kaldım yaşlandım artık koşarken dövünüyor kalbim ulaşamayacağım kaygısı can evimden vuruyor belki hiç kavuşamayacağım varsın olsun yokluğunu düşlerle telafi eder seni yine çok severim Efkan ÖTGÜN |