ApokrifŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Devamını yazasım gelmiyor, bu haliyle bile anlatacağını anlatıyor benim için.
Güneş nedir bilmez duvarlarda,
Sırrını tümden kaybetmiş aynalar. Kararsız Janus maskeleri gibi, Karanlığın ardı sıra hiçliğe açılan kapılar... Ses yok! Soluk yok! Bütün renkler kapatılmış dilsiz bir kutuya. Hayatı boyunca hiç konuşmamış, kocaman gözlü bir kadın Parlayan saçlarıyla giriyor odaya Sessizliği bir bir ezerek, minicik ayaklarında... İhtiyar bir çocuk, siyah beyaz bir sesle Soluksuz, haykırmaya başlıyor o anda Apokrif düşler içinde tanıdım sesini Renksiz ruhum ahenksizce titrerken ellerimde Sen elvedalarla biten masallar anlatırdın, Her saniye bir krizantem açılırdı sesinde Kavuşmak nedir onu henüz bilmezdim. ... |