Kuşların kanatlarının kırılmadığı bir gökyüzü!
Yaşamın en dingin halidir, kendi halindelik.
Şehrin gürültüsü, insanlığın sonu gelmez telaşları, anlaşılamamışlıklar. Kayboluşların gözlerinde, tutunamadığımız insanlar... Bir ben var, her şeye göğüs gerebilen, bir de benden içeri, bir ben daha var ki! Doğmamış bir bebeğin ana rahmindeki huzurunu arar, sükût arar, kuşların kanatlarının kırılmadığı bir gökyüzü arar! Sahi var mıdır öyle bi yer? |
Kirlendi bütün dünya.
Herşey den evvel bizim ruhumuz ve gönlümüz kirlendi
Gürültü kirliliği bir taraftan
Duygu kirliliği bir taraftan
hava kirliliği bir taraftan
en önemlisi de zihinlerin kirliliği..
Yine iyi dayanıyor insan,
bütün bu kirlilik içerisinde yine iyi dayanıyor
Anne rahmindeki çocuğun dünyaya geldiğinde neden ağladığını zannediyorsunuz.
Zahiren baktığımızda Yeni Bir hayata başlıyor anne babasını görecek dünya gözüyle belki ama
ruh dünyasına bakarsan
huzurlu sıkıntısız kimseye muhtaç olmadan yaşadığı bir ortamdan,
herkesin birbirini çekemediği
birbirinin kuyusunu kazdığı
birbirine kötü söz söylediğim
hatta dövüp öldürdüğü bir dünyaya geliyor.
elbette ki ağlayacaktır..
Biz de ne kadar ararsak arayalım o bahsettiğiniz gibi huzurlu bir dünyayı burada bulamayacağız.
Belki bir ihtimal cennette bulabiliriz.
Huzurlu ve mutlu bir dünya bulmanız dileğiyle..
Selam ve saygılarla