NERGİSLER BAYIM
Gece şafağın söküklerini dikerken,
Bir kandil soluklanır semaların esmer teninde Nergisler bayım ah edası işvesiyle Zarafetin kollarında raks eder nefes nefese Beni alıp götürsünler Ayın sarayına Şiirlerimi yazayım kahvemin çelen kokusunda Güneşin parmak uçlarına dokunayım mısralarımda Nergisleri anımsadım yine zihnimin en havadar odasında Bir serçe usulca kondu sol yanıma Gidenlerimin gölgesi düştü yadıma Nefesimin en dağınık soluğunda Firari uykum çıkageldi göz kapaklarıma Minik balığım şimdi acıkmıştır akvaryumunda Işıyan gün en sevdiği şalı attı omuzlarına Mayıs gülüşüyor sokağımın akasyalarında Saçlarım uçuşuyor rüzgarın kollarında Aysun Aynur Karadeniz |