Düş Ölüleri
Dokunurken ölüm şu hayat tezgâhında
Örülürken an ve an ipeğinden hiçliğin Beklerken zamanı ben ipek kozamda Ne zaman bitecek yalnızlığı kefenimin Acının pençesinde dağılırken iskeletim Ruhum biçimleniyor durmadan tenimde Bir kozanın şarkısı melodisi ötelerin Ve nefesi ölümün busedir dudağımda Mahşere açılıyor artık tüm kapılarım Suya yazılmış hayat hızla akıp giderken Gövdelerini bırakıyor gölgeler durmadan Düşlerin ölüleri gözlerimde canlanırken Düşlerin arasından bakarken ben sana Sabahın ilk ışığıyla boğulurken her gece Ve birden uyanınca ben bomboş odalara Düşler ve gerçekler gözlerimde bilmece Şu ömür de eskidi sensizlikle beraber Zamanın saatlere sığmadığı anlarda Gelip geçen ömürde yer tuttukça seneler Seni arar gözlerim şimdi tüm olmazlarda Çiziyorum yüreğimi ortasına bir yokun Çalıyor gözlerimi düşlerim hiç durmadan Hangi kapıyı çalsam buyur eder yokluğun Yolunu yitirmiş elim uzanıyor boşluğa |