Gözyaşlarım, gözlerine damlamışçasına sen de kaldı dünlerim.
Ürkek bakışlarındı beni benden eden.
Zamana bakmadan harami rüzgârlar aldı götürdü beni
Ellerine, kollarına konan yeşilli umutlara doğru.

Lacivert akşamların altın sarısı düşlerinde
Rıhtıma varmak için harıl harıl çalışıp
Uykuda sarıverecek seni güzel düşlü olgular.
Her günün ardından güçlü olduğunu hissedip
Lüzumsuz diye dokunduğun her nesneyi hayatından silip
Umuda sarılacak, bundan sonra hiçbir sıkıntıya geçit vermeyeceksin.
Meltemli gecelerin renkli büyük ihtişamıyla
El bebek gül bebek diyerek değer vereceksin doğru gönüllere.

Lav gibi püskürerek seni küstürenlere
Tavrını koyup, yazacaksın hayatın her halini.
En bilinmedik şeylerdi hüznü ruha salanlar.
Mutluluğun adıyla, güneşin ışıltısıyla
Çalan müziğin yüksek ritmiyle
En güzel aşkı büyük bir tutkuyla yaşayıp
Labirenli yolların çakıl taşlarını eritip
Ezilen duyguları tamir ettirmeyi bileceksin.

Bir gün bana doğru yol alarak gel
İçimdeki senli şehirde buluşup
Hakikatin yolunda birbirimize dört elle sarılıp
Aynanın diğer tarafında duranları görmezden gelerek
Tam o vakitte geçmişe nokta koyarak
Unut yaşadığın kötülükleri
Nefes almanın kutsallığını çek içine doğru.

Mehmet Öksüz