Yaşamak Dediğin
Hasretten prangalar vurdular yüreğe
Alıştı insanoğlu kendi içinde yandı Kordan kaleler kurdu yalnızlığına Kendi küllerinden yollar yaptı sevdaya... Kuş kadar yüreği ile var olma savaşıydı bu Gökten tanrılara karşı bir çırpınış Bir duruştu anlamını bilmediği varlığa Varoluşu yaşamak ile taçlandırmaktı... Sınandı asırlarca en derin acılarla İnsanlığına ihanet etti canlar aldı defalarca Tek kıymetli kendi canı sandı aldandı Aldatıldı insan denilen şeytanlarca... Yaşamak ne bir lütuf ne de bir kaderdir Kederdir aslında vicdan denilen boğaza dizilen ilmek Huzura yaşarken varabilmektir yastığa konulan başta Yaşamak dediğin anlamını bilmektir nefesin Esiri olmamaktır asla şeytan denilen nefsin ! Çağdaş DURMAZ |