CEHENNEME DÖNÜŞ
CEHENNEME DÖNÜŞ
En büyük ayıplarımız Ta Adem’den beri kusurlu doğmuş olmamızdı üstelik de ne elmanın suçu vardı mutluluk diyarından kovulmamızda ne de ki zamanın sözcükleri fütursuzca sıralayıp hakim olamadığımız dil sürçmeleriydi neşter kesiği yaralamalara sebep her bir yaralanma sonrası basitçe söylenen "sarılalım mı" sözleri sarmıyordu artık yaraları durdurmuyordu iç kanamalarını merhem olamadan birbirine sevenler biriktirdikleri yamalı bohçalarla istemeden kovuldukları mutluluk cennetinden isteyerek dönüyorlardı azap cehennemine Efkan ÖTGÜN |