Saç tarayanda bile vardır kendine göre bir hüner
Bu topraklara doğmadı senin gibi namerd bir beşer
Sana baka baka karardı Ak Saray’ın billur taşları
Seni göre göre kapandı cennetin Firdevst kapıları
Ey tek meziyeti elini açmak olan şaki
Hakkın tokadı düşürecektir elbet maskeni
Yüzünde gayri samimi bir tebessüm belirir ki
Asılıyorlar sanırsın ağzına vurulmuş gemi
Bir yürüyüşü var ki dünya görmemiş böyle erkek
Görsen, sanki develerin önünde giden bir eşek
Dineliyor sırık gibi, sanki ölmek istemeyen bir mevta
Beklemekteyiz ne zamandır patlayacak işkembesi, hatta
Çoktandır sönmüş gözlerinin şerri, diyeceğim amma
O bakışlarının tasviri, bitkin düşmüş bir akbaba
Bir elinde hak din Kur’an, diğerinde taze helva
İstiyor hala gözleri bağlı kadını koynunda
Takıyor gözlerine çift taraflı simsiyah filmi
Sanki memleket ‘yeterince karanlık’ değil gibi
Etrafında tavaf eyleyen bir tümen penguen kılıklı şaşkın zebani
Taşıyın beni dese taht-ı revan edecekler bindiği siyah merkebi
Canilere bile bakamaz olduk artık art niyetle
Ne yapsalar yetemiyor bil, kalıyor hepsi çetrinde
Açıyor ağzını amma yumamıyor gözünü korkudan
Adım adım yaklaşıyor, kaçamayacak büyük sorgudan
Bitmiyor bastığın yerlerde ne bir ot ne bir nebatat
Be adam ne bir aş bıraktın milletin ağzında ne bir tat
Açılınca ağzın, süzülüyor dişlerinin ardından semdar çatallı dilin
Ne bir nefrettir ki şıpır şıpır damlıyor yerlere semlendiren kara irin
Şehit kemiklerinden çatılmıştır o parıldayan taht unutma
Çektin bütün kaynaklardan suyu, bari bataklıkları kurutma
Görünürde yok ümit, gayret, yaşama sevinci, sefa, sevda, hülya
Biçtin ve ezdin bütün güzel çiçekleri gülünden erguvanına

Ses edenin boynuna çalındı çelik adalet
Karabasan gibi çöktü muhakemeye atalet
Nice şafakları iftihar ile seyrederken bu milletin gözleri
Söz etmez güpegündüz soyguna kalkışan hırsıza, lal olur dilleri
Ne çıkıp haykırabildi hakikatleri İmam-ı Azam gibi bir bediüzzaman
Ne biri kalkıp da konuşabildi bu vatanda Cad bin Dirhem gibi, bilmem kaç zaman
Görünen o ki çok yakındır dindirilecek kulaklarca hâlâ işitilen ezan
Dindirilsin, dindirilsin ama bitecek mi bu halkın dilindeki onmaz suizan
Saklanır da bilinmez bu ülkeyi yöneten mahlukun ardında bir hayalet
Ey gözleri hala görmeye devam eden ahmak! Otur, düşün de bir hayal et!
Nedir bu sığındığınız derin sessizlik, nedir bu uyuşukluk ey halk-ı cevamid
Ne çabuk unuttunuz hakkın peşinde can veren ecdadınızı, oldunuz mu’temid
Yok mu bu Mezalim-i Kübra’yı gördüm diyecek vicdan sahibi, vatansever, açık sözlü bir şahid
İlle de binlerce kapının tokmakları mı vurulmalı, getirilen tabutların içinde şehid
Çalınmadı mı bilmezsiniz itibarları yerlere; Karunların, Firavunların
Sonu gelmez mi sanırsınız satraplıkların, en ihtişamlı imparatorlukların

Bilmez miyim ben ne diye nefes alırım hala bu topraklarda
Yoktur benim soyumda bir kalemzen namını bize vermiş ola
Sayende erittik bir atasözünü daha sinemizde, söyle!
Su uyur amma dost uyumaz bu diyarlarda bu zamandan böyle
Öyle ürperiyorum ki bir kaza kurşunu değecek diye gudubet yüzüne
Alnı ak içi kokuşmuş terk edeceksin bu devranı ve kavuşacaksın üne
Ne idam yıldırır beni bu hak davadan ne zindan ne bürad hapis
Ben nefes aldıkça çarpacak suratına bu mısralar melun habis
İşitiyorum çatır çatır çatırdayan seslerini yüzen ve uçan kasırların
Unutmayın ta ortasına dikilecektir tüm bu yaşananlar bütün asırların
Bu vatanın başına ne bir şehzade gerektir ne bir gürgan
Bütün yolların tıkandı geçit vermeyecek sana bu erkan
Geçirdin ellerine İslam eldivenini, sandılar seni cennan
Nereden bileceklerdi ortalığı kasıp götürecek kan revan
Sonu gelecektir elbet bu karanlık günlerin, sürmeyecek bu hezeyan
Umarım bir daha olmayacak verilen bunca emeklerin hepsi ziyan