Eylül’ün güzel çocuklarına...Minnetle ve saygıyla

AĞACİN İHANETİ

Hayat;
Mazgal deliğinden sızan
Kirli bir yıldız günlüğüydü
Onca isyana rağmen
Eskimemişti türkümüz
Müebbed dediğin ne ki?
Bu savaşta,
Yıldız
Milyon senedir direniyordu...

İdam;
Yalnız bir hükümdü kalemle yazılan
Eline kız eli değmemiş
Bakîr gençlerin sehpada düğünüydü
Memleket dediğin ne ki?
Milyon senedir
Analar her daim vatan doğuruyordu...

Ve yaşamak ;
Meşrebi bilinmeyen bir ağacın,
İşlediği faili meçhul cinayetlere rağmen,
Bir tarlada
İnadına boy atıyordu kendir
Her devirde bir marangoz
Asırlarca
Vicdan bilmez hukuk tanımaz
Muhkem tabureler çakıyordu

Sonbahar hesaplaşmasıdır bu
Son sözúmüzdür kahpe zamana
Kar gibi sahtekar
Güneş kadar üçkâğıtçı
Ve
Bir yıldız kadar yalan bu hesap
Bilemedik; asırlarca
Bu ihanet
Bu çark ,
Hep böyle insafsız dönüyordu
Hep bizim çocuklar ölüyordu


Toynak....