Bir film karesi görmüştüm yıllar önce düşümün rengini çalıp avuçlarıma sızı bırakmıştı... ondandır, hâlâ içinden çıkamamışlığım.
Bağrına basmayan hislerden çektim, ne çektiysem dışarda ip gibi yağmur sağanağa yakalanmış ruhum derinden yakar yüreği susuzluğum
ﻤ
Öylesine savunmasız her yaradan kalma iz ne kadar da bariz belli ki, kıştan kalma yasını hâlâ üzerinden atamayan dağlar upuzun yokuşlarda soğuk bu nisanlar hep mi böyle göğsümü hırpalar, a n n e !
Yine bir hüznün arefesindeyim ne zaman seni anmaya kalksam uykusuzluk akar gözlerimden
ﻤ
Ben doğdum, sen öldün anne biraz daha büyüdü çocukluğum şimdi yaşım kaç olursa olsun geçmiyor içimdeki burukluğum.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
HÜZNÜN AREFESİ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
HÜZNÜN AREFESİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Nisan yağmurları düşüyor gözlerimden kıraç toprağıma Yediveren güller Cam kenarı begonviller Balkon çiçeği sardunyalar Annemin hüznü Ve hiç bir su damlası yeşertmedi Laleri
Ahh Nevruz çiçekleri Senden sonra küstü doğaya Bense doğduğuma A n n e
Bazı yaralar acıtsada en kıymetlimiz olur, keşke der yutkunur hıçkırığımızı, tekrardan kanata kanata örteriz üşümeye yeminli sağnak bulutları üstümüze...yüreğinize kaleminize sağlık