(rubailer)


Ben bir toprak parçasıyım sereserpe sürünürüm
Minnet eylemem varlığa yoklukta tılsım görürüm
İnler benim sol yanımda sabah akşam binbir sızı
Yaban kökler ciğerime bir hançer saplar ölürüm

Şehriyâra değişemem akıp giden sellerimi
Bakir eller titretmeli bu nâdide tellerimi
Gökte asılır zannetme sinemde kutup yıldızı
Yağmur düşürmez bulutlar açmaz isem ellerimi

Meçhule gider muhakkak takvimden kopan kağıtlar
Dikenlere esir olmuş güle okunan ağıtlar
Ey ozanlar artık çalın dertli dertli kırık sazı
Asırlardır şu bedenim koca kâinatı sırtlar

Peteklerden damla damla süzdüğünüz o Hakk benim
Ormanları ürkütmeden düşüveren yaprak benim
Ben muştuyum soluk soluk çizgi çizgi alınyazı
Hayat benim ölüm benim son durakta toprak benim

Bir topraktır insanoğlu kendine eder ahını
Alınyazın neye yarar unutmuşsan Allah’ını
Bırak yaksın Yusuf’ları binlerce Züleyha kızı
Hariçte düşman arama gözler çekmiş silahını

Yetim ağlar köşelerde erişmez niyaz dediler
Duymadılar feryadı mı bu bir kırık saz dediler
Mide doldu tıka basa çektirdiler inkırazı
Tok değiliz bu vatanı soymadık biraz dediler

Geceleyin rıhtımlar da zaman ağlar tek başına
Bir duaya düçar olmuş iman ağlar tek başına
Mecnun’a verin Leylâ’yı gülü kıskandırsın nazı
Herkes göçer bu diyarda keman ağlar tek başına .



k.a.gazioğlu