Ölümlerden ölüm beğen, bayım ve öykündüğüm kadar kendime varsın defalarca öldür beni.

Şiarımdır ne de olsa acı.
Acıtmadan sevdim ben insanları ve seni.
Canhıraş akışında aşkın
Budadım da yüreğimi ve buldum, buldum işte:
Kendimi buldum sonunda
Azıcık noksan ve efkârlı
Ve yaralı

Yamalı çoraplarıma bakma sen
Zaten üstümden ezip geçmedin mi bunca zaman?
İklimlerden aşksa mealim
Kilim misali ayaklarına serildiğim.

Hicrindeyim aşkın ve hüznün
Hicretin durağında saklıdır efkârım
Yitip giden zaman mı ve de bunca şiir?
Melun yüreklerde yoktur yerim
Yoklamam alınsın da her gün
Onca yazdığıma ve aşka ben kefilim madem
Matemimle ördüğüm dizeler ve uçuşan duvağım
Tek kişiliktir benim izdivacım
Çünkü insanüstü bir varlığım
Ve sevdanın dilemması
Dilaltı addedilen şiirlerim aslında hayatın rotası

Bense kaptan köşkünde
Bazen geminin miçosu
Yerleri süpürdüğüm kalemimle
En masum aşktır bende saklı

Kirvem kalemim
Ben nazlı çocuk gelinim
Boyumsa bir karış uzamadı
Ama uzatarak sevdim ben insanları ve seni
Ve evreni…
Hani, ben sığdırmışken kâinatı ufacık yüreğime
Bir sen bir de insanlar alıp da koymadılar beni en derine

Hazır ol da geçti ömür:
Bir de demez mi densizler:
Hazıra kondum diye.
Kime ne, bayım hatta sana ne seni sevdiğimden?
Asla izin almadım ben severken
Asla da izin almayacağım yazarken

Yangının ta kendisiyim
Bir kıvılcıma nasıl da müteşekkirim
Malım mülkümse kalemin
Kalbimden de kabrime uzanır yolum
Varsın olsun yastayım
Varsın olsun vakitsiz telaştayım
Varsın olsun yalnızım
Yalnızlığın temaşası nasıl ki saklı satırlarımda
Varsın olsun bayım…
Gerisi varsın olsun size lazım
Varsın gerisini siz getirin…