ÖZLENEN GÜN IŞIĞIDIR
ılgıt ılgıt kımıldar
ağaç yapraklarının metruk sesi çakalların hedef tahtası olur yumurtlayan tavukların kümesi acır yürek yarası yazgının karası acır cihan susar kirli sular çatlaklardan sızar özlenen gün ışığıdır kin nefret bileşiği değil öylesine karanlık ki gecenin rengi sanki yok gönlümüzün dengi ayırt edemiyoruz artık kim bey kim efendi şimdi bize göre lükstür çok şey yada altından çıkılamayan kâbustur duymak kolay ama anlatmak hiç de öyle değil farkınayız az olduğumuzun yolunacak kaz da hadi ne duruyorsunuz ? gazlayın... ırmak değilsiniz ki, akasınız göz değilsiniz ki, bakasınız aşk değilsiniz ki, bizi yakasınız |