Sessizce Ölüm...
Geç kalmışlığa yumdum gözümü.
Zaman arsız, zaman aceleci. Duydum seni, boğazım düğüm, çıkaramadım sesimi. Üstümde yük ağır,ayaz bir yandan, öte yandan karanlık. Soğuyor avuçlarım, alnımdaki alev. Bu uyku öyle güzel, öyle derin ve dönülmez. Bittik biz. Yavaşça yittik. Yarınlara kalamadık. Kısıldı son ses, işte son nefes. O vakit; Sıradaki ben olayım, Divana kalanlar arasında. Degilmiki hâkimin kendisi şahit... |
Lakin baharın yaşam saçan ışıkları, hüznün karanlığını, umudun aydınlığında yok etsin dilerim.
Saygılarımla.