3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
2243
Okunma
Ölümün kokusu onbir ilimi sarsa da
Gönlüm Antakya’mın ortasında rehin kaldı.
Enkazların külleri canları çok yaksa da
Ruhum Ata Köprüsüne varmadan sarsıldı.
Kentim de etrafa savrulmuş hatıralarım
İçimde esen dağ misali fırtınalarım
Şubatın altısını yazmış tüm zamanlarım
Çaresi olmayan acılara doğru daldı.
Ey yüce antik kentim sen hep dillerde vardın
Kentlerin insanlık tarihi kadar eskiydin
İçinde her mezhebi barındırmayı bildin
İki bin yirmi üç depremi tarihi çaldı.
Harbiye’ye gidelim derdik o da yok artık
Eksilmeden çoğalırdı bereketli katık
Şimdilerde sokaklar dağınık her yer batık
Yarılmış toprak canımı yerden yere saldı.
Mehmet Öksüz
5.0
100% (9)