Af Buyur Anne
Af buyur anne
Biraz acemi işidir bu şiir Dokuz ayda yazılmadı Ve bir ismi olmayacak Adını sen koy onun Bir akşam vakti Kısık sesle okuduğunda Özlüyorum sesini Kulağıma ninniler okuyan Ne tuhaf ki karnında gibiyim hâlâ Dertlenirsen çırpınan yüreğim Sevincinde çıkıyor kafesinden Hatırlıyorum siyah saçlarını Henüz kırağı düşmemişken üstüne Evimizin önünde Bin umutla eşerken toprağı Nasıl da güçlüydü gözlerin İnanmam ruh hırsızına Bırakıp gittiğini söylerse bir gün Anneler yavrularını bırakıp Giderler mi Bir hiç uğruna. Çık gel pişir ekmeğimizi sobada Aç yufka yüreğinde sabahları Af buyur anne Dizine bile yetişmiyor boyum Yaşım otuz beşten büyüktür ama Karnında gibiyim hâlâ |