5
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
2124
Okunma
Beyaz çocukluğumdan uyanan,
Gün batımı, ufukta açan kızıl gonca
Nedir şimdi gözlerine sürdüğün hüzün?
Odaları kan kokan şehrin, kalkalım yatağından,
Kurumuş kiraz ağaçları bize küskün.
Yanımda uyu güzel çocukluğum
Bir ninni gibi yıkasın isterim saflığın ezgisi kulaklarımızı
Mavi göğün boşluğuna esriyen tozca
Ölüymüşüz meğer ikimiz uzun zamandır
Atların koşmayı unuttuğu günden beri
Arşa dualar göndermeyi bıraktım ben.
Ulaşamayacağı belanın ve üçüncül zamirlerin,
Bir yer biliyorum
Denizlerin çıplak, zamanın cenin olduğu
Yalnız sert rüzgarların öptüğü uçurumlar kadar temiz,
Yıldızlı akşam, beyaz bir kış biliyorum
Gün batımının çocuk kaldığı
Yanımda uyu güzel çocukluğum.
5.0
100% (22)