Güneşi ilk defa tadıyormuşçasına
Tüm öğle vakitlerini heba edişimiz bir oyun uğruna
Yaş mı kuru mu diye tuğla parçası üstünde salyayla
Kelebek misali çabuk dönüşüvermişiz
Yığın kalabalıklardan kuytu yalnızlıklara

Oysa hoşumuza giderdi tabanlarımız patlak
Dalınca mişli geçmiş zamanda erik ağaçlarına
Yıldızların aldatmacası ne hoştur ve de parlak
Saatlerden habersiz su kenarlarında
Çamurdan yalancı bir hayat yaparak

Bizi hırpalarken zamanda yolculuğumuzdan çok
Senin itaatkar ruhun beni ise bu kavgalar
Yine geceler bileceğiz dost sanrısı
Kızgın alevler göreceğiz cehennem parıltısı
Belki güzel diyeceğiz baştan savma her şeye
Midemiz bulanarak

Şimdi sana emanet etsem tüm laf ebelerini
Sen de sağır olurdun
Yaşamak istemezdin biraz daha fazla
Sırf dişlerini görmemek için
Bundan adam olmaz diyenlerin
Halbuki ikimiz de biliriz kıymeti harbiyesi yoktur aslında
Dünyada bizim gibilerin

O halde ver elini aziz dostum bir kez daha
Harmantepede sallanalım birlikte
Simiiiit diye bağırırken başında tepsiyle ihtiyar
Çalalım keyfimizden tüm sokak zillerini
Sonra söndürüp tüm lambalarını
Bu şehirden yalnızlığa terfi edelim tekrar