İltif’atla başlayan bir koşunun sonuna gel’inmişti
Çağrılmıştı tüm şövalyeler
İçlerinden bir donkişot seçilecekti

Kraliçe seçmişti çoktan
Hipodromda giyeceği elbiseyi

Kazanan şövalye diz çöküp
Çıkarmış zırhını


Kahinin tarifine göre
O şövalye;

"En güçlü savaşçısı;
Sağ kolundaki aslan.
Kalbine gireni yaralamak için
Sol kolunda dikenli tel örgü.
Gözlerine bakılmaz savaşırken
Şuan 2. Theodoros’un öldüğü yaşta "

.......


Bir zamanlar
binbirgece masalları anlatılırmış
Kahinin anlattığı şövalye
paralel evrende bir çobanmış


Adak adamış bir çoban
Sevdiğine kavuştuğu vakit
kesecekmiş tepesindeki keçileri

Gel zaman git zaman
Tüm yollar kapanınca
umudu kesmiş bağrında
Kurban etmiş bir Cereni...

Kurban ettiği Ceren;
zengin dağların inatçı keçisiymiş
Öyle yollar yürümüş

Yürümüş

Yürümüş ki

Dağın zenginliğinde
Yolunu kaybedip kaybolmuş çoban
Onca yorgunluğa dayanamayınca
Olmuş artık kendinden yana
Saçlarından önce ruhunu ağartmış
Sonra bir uçurumdan aşağı itmiş
Eski kendini.

Çobanın öldüğünü duyanlar
" zaten hem yaşlı hem de çulsuzdu" demiş