HATIRLADIKÇA ÖLÜRÜM
HATIRLADIKÇA ÖLÜRÜM
Haklıydın sevgili gidersem unuturum demiştin gidersen belki biraz sendeler belki de düşer düşer kalkarsın kim bilir önce yutkunur boğazında düğümlenir soluğun hemen sol döşün altında önce alev alev bir yangın sonra yavaş yavaş köz ve karararak soğuyan bir kömür nihayeti kül misali savrularak göklere bilirim unutursun olur da birgün bir yerlerde hatırlarsan yaşanan güzel anları belki sesin titreyerek zikredersin adımı ya da unutursun herşeyi neden unutamıyorum diye n’olur yargılama beni çünkü nasır bağlamış bir yürekle bilemedim sevmeyi severek yaşayıp yaşatmayı ve duyarsan birgün benim de sen gibi acı çektiğimi istemem örtme üstünü acılarımın bırak acılarım da aşina olsun aşkın sabahlara kadar uyutmadığına gidenlerin birgün geri dönüp de kalanın elinden tutmadığına bilirim sen başarırsın gidersen önce unutur sonra iyileşirsin oysa ben hep hatırlar hatırladıkça ölürüm Efkan ÖTGÜN |