ADI YOK EVLADI ÖLENİNGüdüktür gülüşü gül günümüzün Dört yanı karakış; bahar, yaz, güzün Tomurcukken donan çiçeğimizin Baktıkça boşluğu dallarımıza. Işıyan güneşi kararmış göğün Şubatlar cevriyle zehirli düğün Hududu yetmiyor mevcut sözlüğün Teselli vermeye hâllerimize. Kimsesiz kalana; damsız, ocaksız Eş kaybedene dul; evi direksiz Babadan yetim, der, anadan öksüz Ad konmuş kırılan kollarımıza. Sönmüyor özünde tutuşan ateş Durur yaşadıkça ömrüne yoldaş Dayanmaz bağrına bastığın o taş Çatladıkça vurur dillerimize. Gıyasi dünyanın tadı yok dostum Bunu yargılayan kadı yok dostum Evladı ölenin adı yok dostum Çığlar düştü ıssız illerimize. |
dilimiz teselliye kifayetsiz ....
yüreğine sağlık hemşe(h)rim ...