acı bilançokülleriyle yıkandı yerle göğün arası göğsümüzü kanattı depremin kör bıçağı iki cihan bir gibi sanki kıyamet koptu toprağın öfkesine nice can teslim oldu dinmez artık bir acı dinmez yoktur ilacı s’ağır kalır her kelâm susturamaz feryâdı biz kavrulduk buralarda hayat durdu gözler sustu ya mekânın sahipleri tek kaldılar tek yaşadılar ateşine düşenlere merhamet et Allah’ım toz bulutlu her sokağa rahmet yağdır Allah’ım dua kapıların açık bizler sana el açtık gözleri kapananları cennetine al yarab ! geride kalanlara da sabrını lütfet yarab ! "Allahümmâğfezni min beyni yedeyye ve min halfi ve an yemini ve an şimâlî ve min fevkî ve eûzü biazametike en uğtâle tahtî." Anlamı: Allah’ım! Önümden, arkamdan, sağımdan, solumdan, gökten ve yerden gelebilecek bütün felaketlerden sana sığınırım. |
Bağışlayın ama bu bir şiir değil. Belki, arkadaş sohbeti tadında sonlara doğru dua edilen bir yazı denebilir.
Kırıcı olmak istemiyorum elbette ancak biraz daha çaba gerekiyor. Sanat da tam olarak burada başlar.
Depremde hayatını kaybeden insanlara Allah'tan rahmet, yaralılara kalıcı şifa, cenaze sahiplerine baş sağlığı diliyorum.
Saygılar.