BİLESİN

Ey beni ateşlere atan yar
Yangınlar arasında kaldı kalalı
Zemheri ayazlar bile kar etmez
Ateşten gömlek bu yüreğe..!
Bilesin...

Sevdadan ayrı düştü düşeli,
Gönlüm,
Gülmez/ güldürmez yüzü!
Ruhum da boranlar eser durur!
Gözlerim,
Sevdanın yoluna hasret,
İki gözü, iki çeşme ağlar durur!
Felek bile acır halime de
Sillesini vuramaz, geri geri durur!
Bilesin...

Ömrümün baharın da
Bir yanım senden gitmek ister,
Bir yanım yüreğin de kalmak ister
Velakin gel gör ki
Sevginle yanan bu yürek,
Arafatlar da kaldı, insafsız ey sevgili!
Bilesin...

Gönlüm, yüreğim...
İflah olmaz gayrı,
Kara topraklara hasret bu gözler,
Miski amber kokunu içine çekip
Göçüp gitmeyi bekler bu diyardan,
Bilesin...

Ya sen ne yaptın?
Karlı dağ diyip
Koynuma aldığım yar!
Arkana bile bakmadan çekip gittin...!
Yüreği karda açan
Kardelen çiçeğini, koparıp atmaya,
Nasıl kıydın?
Hiç mi acımadın?
Hiç mi insaf etmedin?
Söyle bana ey sevdiğim yar!
İki cihan bir araya gelse, affetmem seni
Bilesin...!

Sesine, yüzüne hasret bu çiçek!
Bir "gönlümün sultanı" de, de,
Ferehlayıp nefes alsın,
Kara kışlardan çıkıp
Baharlara gebe kalsın bu yürek!
Kalsın ki
Affetsin, affedebilsin Seni bu can!

01.02.2023 Ankara P.ÇETİN