Sevgili
Bir olmaz ümidin ardına koştum,
Yüz defa, yüzüstü yere kapandım. Kurumuş ot gibi, birden tutuştum, Bir türlü sönmedim yıllarca yandım. Sen ey dertsiz insan, gamsız sevgili! Unuttun adımı, şimdi besbelli. Uğruna harcadım, onca emeli, Zararı bilmezdim, kâr olur sandım… |