EMMİ.....EMMİ..... çökmüş bir kenara virandı hali elleri koynunda derdine çivili yanmış yakılmıştı kül gibi rengi toz toprağın içinde kalmış emmi elleri çatlamış avurtu çökmüş acılar yaşamış çileler görmüş geceye gündüze kadere küsmüş matemli yaslı bahtı kara emmi kurumuş dalları düşmüş yaprağı gözlerinde nem çatlamış dudağı mağluptu keder söndürmüş ışığı yorgundu çehresi bitkindi emmi ağarmış saçı sakalı bem beyaz yıkılmış beden sanki koca enkaz alev ateş köz tüter ama yanmaz hüsranla kahır dolu idi emmi... kahır cizgileri dolmuş yüzüne siyah gök yüzü yıkılmış üstüne divane zaman yenilmiş hüzüne vurgundu dargındı bizardı emmi yılmaz Bülbül divane |
kurumuş dalları düşmüş yaprağı
gözlerinde nem çatlamış dudağı
mağluptu keder söndürmüş ışığı
yorgundu çehresi bitkindi emmi
*** EMMİ.....*** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...