DEPREMDEPREM Gönül mutsuz umutsuz uzun gecede gözyaşı korku ve acılarla düğümlenmiş Anılar geceden başlar ağıtlar Yarı gecede feryat gözyaşı ve kan Viran olurken insan evlerinden kaçanlar sokaklarda sokaklarda her yaştan yüzlerce insanlar. kimi yalın ayak kimi yarı çıplak uykulu gözlerini ovarak. artıyor kuşkusu Kurumuş dudakları büyümüş göz bebekleri.. çıldırasıya delice çarpıyor yürekleri.. yürekte ölüm korkusu kocaman korku enkaz altında bir evde Can vermiş anne baba akrabası devrilir üst üste evler duvarlar Kızıl kan Ölüler deste deste.. çaresiz umutsuz Gömülür Karanlığa sesi acının feryadın yanıp yanıp kül olmak böylesine karanlığa yayılan uzun kısa feryatlar ve Gözyaşları her tarafta bir mevta tanınmaz görünmez bilinmez ölümü Dirimi ölüm hak amanna ya bu çarasizlik ne yardıma koşmaz bir el günler geçer aradan utanç duyulur utanç duyar İnsanlık adına insan insanlığından Can pazarında ölüm dolu dizgin gün doğar yağmur yağar acılar üstüne kanlı bir Şafak gün dediğin yine feryat figan yine acı dolu haykırışlar umutsuzluk Çaresizlik manzara tanıdık manzara bildik yarattığı Duygu kadar yılmaz Bülbül ( divane) not bu şiir İzmit Depremi, 17 Ağustos 1999 da kaleme alınmıştır. ve seslendirilmiştir... |
*** DEPREM *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, Adaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...