Bu akşam, yine hüzünlendi gözlerim,
Bir bilsen sevgili, Seni ne çok özlerim.
Sensizliğin kara zindanında kaldı düşlerim,
Kaç gün oldu bilir misin? Seni görmeyeli
Boyun bükerek, sükut içindeydi gidişin
Adeta sürgün etti beni, sensizliğe inişim..
Kör satıra vurmuş gibiydim başımı,
Oysa, ne hayallerle süslemiştim kırkıncı yaşımı..

Ardından, ırmak gibi akarken gözyaşlarım..
Ve yıllardır, yalçın kayaları aşındıran
Hırçın dalgalara, hasret kalırken biryandan..
Gözümde canlanırdı, unutulmayan hatıran.
Bu akşam, yine hüzünlendi gözlerim,
Bir bilsen sevgili, Seni ne çok özlerim…

Sanki bendin, bazı yanlarınla maviye çalan,
Sanki, ikimiz bir vücut idik, zaman zaman.
Ne çok sevmişim seni, bir bilsen sevgili,
Nasıl katlanmışım hicranla, hatırana.
Kalmadı, yok artık bende eski heyecan
Gitmiyor, yüreğimde beslediğim can.
Rengarenk düşlerimdi, içimde kalan,
Bir ümit diye, içimde taşıdığım sevdan,
Tatlı hülyalarla yaşatıyordu beni, her an.

Yaşlı gözlerinle bakarken etrafına,
Arkasında, saklanıyordu umudun mavisi
Ve çalarken sevdamızın, son senfonisi
Bu akşam, yine hüzünlendi gözlerim,
Bir bilsen sevgili, Seni ne çok özlerim..

Karanlığın ardında, gizlenmiş gibiydin..
Bir ümit, bir ışık ilişse gözlerine
Sanki, senden bir haber gelecekmişçesine,
Heyecana kapılırdım, seni göreceğim diye..
Taptaze canlanırdı duygularımız
Yalnızlıklara, gebeyken hatıralarımız.

Ya gözyaşı olur, akarsın gözlerimde
Ya bitmeyen bir ümitsin, sözlerimde
Ay’ın şavkı, aydınlatırken karanlık geceyi
Mırıldanıyordum, dilime dolaşan heceyi..
Ve geride bıraktım, seni hatırlatan her şeyi..
Bu akşam, yine hüzünlendi gözlerim,
Bir bilsen sevgili, Seni ne çok özlerim...

andelip