YASIYORUZ
Bu şiirim onca kalabalığın içindeki yalnızlara gelsin Huzurlu akşamlar diliyorum
YAŞIYORUZ Yaşıyorum işte kışın kar boran ayazında İki kapılı bir handa ölümle yaşam arasında Ölümle yaşam arasındaki o naif çizgide Yaşıyorum cümle alemlerle yürek yalnızlıklar içinde Şimdi sen yoksun kanadım kolum kırık Dudağımın kenarında nazende bir ince ıslık Yok yok içten yırtılır vurur dışına bir acı çığlık Özlemin içimde durmaz karalar bağlıyor Yetmemiş ızdıraplar başım beynim ağrıyor Seninle yitik duygular yüreğimi dağlıyor Akan göz yaşım durmaz gören mutlu sanıyor Gülüşümün ilacı acı dal budak sarıyor İçim kan revan ağlarken gözlerim İmdat çığlık ışık arıyor Düştü ciğerime derin yürek ateşi yanıyor Bir sızı var benden içeri oyuk oyuk bedenimi sarıyor Öyle bir yaraki kabuk tutmaz oluk oluk kanıyor İşgal altında kalmış ülke misali gibi yüreğim çırpınıyor Durmadan elimde keskin hancerle savaşıyor Yoruldum yoruldum artık gücüm tükeniyor İçim korku kalbim ürkek gayrı bitik daralıyor Mutluluk yüzü görmeden kopacak bu film diye korkuyor Sensizligin ihtimalinin kaldım ihtilalinde savaşıyor Yüreğim uzun bir gazel Kalmışım böyle faili meçhul”lerle kalabalık içinde |
Fail bazen zatı alim bazen gölgem
Beni de yaşıyor sanıyor el alem
Keşke acı gerçekler şiirdeki gibi yürek okşasa.
Tebrikler