gurbetdumanı maviye çalan o ateşin içinde göz bebeklerim, közünde dağladığım dudaklarım; şiirlerine mühürlendi yasemenin, dirilmeli miyiz, beyaz ölümüyle gecenin, unutmaya alışmak için yaşamış gibi, bir o kadar ki sensiz, ve çaresiz; bu ateşe sönmelerim.. karan_ lığın kadehine, kokunda ki sarhoşlugu, dolduruyor vakit, oysa bir dilhem ağıt gerekti! söne bilmek için, perçemini yırtıp attığım duvardan, yolun hasretine kesiştiği kadar uzak sesin, ne duyulansın , ne de kavuşulan, kalbimin gurbetisin sevgili .. karan |