RÜZGÂRIN ÇIĞLIĞIZaman tersine akarken Baş aşağı duran kum saati Habersizdir yitişlerden… Aynalarda tutulurken ay, Gölgeler düşer geceye Bilir; Tan vakti unutulacak düşler Bir hışımla yüzüne vurup geçen Rüzgârın acı çığlığı Sustururken sessizliği Duyulmayacak çarpan kapının sesi Eşik yorgun düşecek bitişlerden… Dört duvar arası Hıçkırıkların aksi sedası Kulak sağır Yürek ağır İster lâl kal ister bağır… Ölümün soğuk yüzü değecek Gözyaşlarınla ıslanan yanaklarına Buz tutarken kırık hayallerin Hayatın aldanışlarında daralacak nefesin Ağlayacak nefsin Islanacak ruhun, Ve bir kor düşecek bedenine Çünkü; Hiç kimse toprak kadar sımsıkı sarmayacak seni… Leyla Usta |