Hep hazan yağmurları yağdı ömrüme
…affet beni senden gidiyorum gitmelere
Alnına koyarken veda busemi
İzin verde sonkez sarılayım
neden niye diye kendime sorayim
KENDİMİ YUTAN YILANIM BEN
aşkımı bırakta sana kusayım.
her yanim düşman olsada
kahpe kullara birakma beni Allahim
Dünya gözümde yok bu saatten sonra
Banada bir mendil uzat o mendilde hep seni görecegim
ilk sana canım dedim
Kaçmaya artık kalmadı yerim.
ben bir yılanım aç kaldımı kendimi yerim.

Bana seni unuttum diyebildinmi bir gün
içindeki masum çocuga kulak verdinmi bir gün
ya ay içtenlikle gülümsedimi bir gün.
Dili olsa da konuşsa bu şiirler
Dürüstlüğün,önemi olduğunu
KENDİNİ YUTAN YILANIN BEN OLDUGUNU bir bilsen
işte ozaman kıyamet kopar.

uykuların şirin olsun olmadıgım yerde
hayalin gökte,ben ise yerde
şimdi esen bahar yelde senin nefesin var
Kötülükten , kinden , nefretten,uzak olacaksın
benim gibi yılan olacaksın
açıktıgında sevgiye kendini yutacaksın.

şiir sahibi:mustafa devetaş