SUSTUR ARTIK

Avukatlığını
Yapıp durduğun
Şu ikincil yanlarımı,

Ellerini ceplerinden
Çıkarıp da

Bana birazcık
Kuşlar kadar özgür,

Bulutlar kadar
Hafif olmayı
Ôğret,

Marifetinle deniz,
Yaptıklarınla dağ,
Verdiklerinle gök,
Serdiklerinle toprak,
Sardıklarına güneş olup,

Yalnızlığa umut
Çaresizliğe nur akıtan
Sen değil misin?

Yağmurdan sonra
Göğe kuşak bağlayıp,
Hayata köprü kuran

Şer verip,
Hayra kapı açan
O büyük güç
Sen değil misin ?

Ve zamanı mesafelere
Taşıyıp hasreti
Bagrınıza basın diyen,

Mevsim, mevsim
Özlemi sevgiye kuran,

Ağlayan yüzümüze
Gül verip de,
Ellerimizi dualara tutan
Sen değil misin ?

Aşk’a meyil verip de,
Zulme dur diyen
Zalimin boynunu
Hükmünle kıran,
Sen değil misin ?

Ey ! Sonsuzluğun sahibi

Bana bir nasip üfle de

Şu acıya sıkılmış
Zamanlar alnımın terinden
Akıp gitsin.

Tebessüm konsun
Göz bebeklerime,

Nefsim açlığına
Tokum desin,

Unutma ki

Ben senin
Herşeyden üstün tutup da,

Gönlüne paşa ettiğin
O Adem ile Havva’yım.

Ve ben artık
Seninle
Başka bir davadayım...

Nevzat TAŞKIRAN