SOBELE BENİ
SOBELE BENİ
Yüreğini sevdiğim kadın Bugün de yoksun Ve ben kimsesiz, yine sensizim dön artık Gündüze sorsam günde yanarım Geceye sorsam incinir düşlerim Gittiğini Ve bir daha dönmeyeceğini de bilirim Muzipçe bir edayla saklanmış der Bulamayacağımı bile bile Kendimle saklambaç oynarım Bilirim uzaklardasın Ait olmadığın düşlerde Bilirim yüreğimin nüvesinde en metruk yıkıntılar altındasın Müşkül bir yalnızlık solumaktasın Ah sevdiğim Ah be kadınım Sükûtu isyanda Ağır darbeler almış Aşka ahraz kaftanlı hoyrattasın Kan damlatan katreler gibi Öfkeyle sıktığın dişlerinle dudağını kanatmaktasın N’olursun Yanarak günahlarından arınmış ateşin hüznüne atma beni Sensizliğe nice kaleler kurdum Sabrıma nice bentler ördüm Yokluğuna giydiğim zırh bile eridi Yanık bir sigaranın tükendiği gibi İmgemde tükeniyor sana dair kurduğum hayallerim Hangi lehçede şiirler yazsam Eksiliyor hecelerim dön artık Mavi umutlara boyadığım karanlıklara saklanmaktasın Hıncımı alırcasına tuvalden Çizdiğim resimlerde adeta canlanmaktasın Ben sende eksilirken inan Sen bende hep çoğalmaktasın Hadi çık ta sobele beni Kırdıysan affediyorum Kırıldıysan affet beni Efkan ÖTGÜN |