Bunca zaman...
Bîvefâ bir yâri, cânan sandım ben, bunca zaman
İşvesinden hâz aldım hep, kandım ben bunca zaman Sînesinden, hep o rahşan yüzünü nur sayarak Kâfirin kor leblerinde yandım ben bunca zaman... Bâbilin aşk bahçesinden seçtiğim bir güldün sen, Hem güzel, pek nâzenin, hem rûhnevaz bir eldin sen, Gözledim hep yollarından, bekledim hep ’gel’ diyerek, Özleyip ol mihribânım andım ben bunca zaman... Şehlâ baktın, hüzne attın, yaktın sen bunca zaman Gönle daldın, derde saldın, gittin sen bunca zaman Sâhîrim; yirmi üç yaşımdayım kırk yıldır yaşıyorum Münferit defterimde yazdım seni bunca zaman |
Zamanı gelmeden öğrenemeye çalışmışım bunca zaman
Kalemi kağıda düşüren el hasret bandında
Her yazanı şair her cümleyi şiir sandım bunca zaman
Lakin gördüm ki. bu esere rastlayınca
Oturup dişündüm durdum uslubunca
Utandı defterim kalemim boylu boyunca
Yıllardır şiir yazıyormuşum sandım bunca zaman
Şair dosta sevgi ve dualarımla.