Ey yâr!
Gece mi sustu?
Suskunluk mu sardı geceyi, Ne var? Gözlerin öne eğilmiş, Yine neyi düşünüyorsun? Ey yâr! Göç etmiş kuşlar da konmaz oldu değil mi? Gönlünde ki çatıya. Eş, dost, akraba da uğramaz oldu, Evimde ki kapıya. Ben burada mahkûmum, sense orada Hani kalın duvarlar Demir parmaklıklar ayirmazdı bizi? Şimdi kırık bir kaleme, Esir mı düştük ey yâr? Hani ayaklarımız zincirlense de Düşüncelerimiz bir kuş gibi özgür kalacaktı? Hani umutlar bir ağacın altında yeşerecek, Hani özlemler her geçen gün artacaktı? Şimdilerde düşüncelerimi, Kâğıda döktüğüm mektuplar neden bir bir geri geliyor ey yâr? Gece mi sustu? Suskunluk mu sardı geceyi, Ne var? Gözlerin öne eğilmiş, Yine neyi düşünüyorsun? Ey yâr! |