ZEHİRLEDİK
ZEHİRLEDİK
Genzimizi yakar oldu Yeli bile zehirledik Egzoz, duman kokar oldu Gülü bile zehirledik Ağudur kazanda pişen Diz kalmadı dağlar aşan Perçem perçem yüze düşen Teli bile zehirledik Yurt koymadık böceklere Yiyecek, içeceklere Sem fışkırttık çiçeklere Balı bile zehirledik Antilopa döndü camız Kul hakkı yiyenler semiz Hava, toprak ve tertemiz Gölü bile zehirledik Cühelayı hoca ettik Gökyüzünü baca ettik Kimyasalı boca ettik Dalı bile zehirledik Kirlendi ruh, kalpsiz beden Tilkiler sürüyü güden Misk-ü amber güle giden Yolu bile zehirledik Çoktan unuttuk harmanı Koymadık dizde dermanı Ateşe verdik ormanı Külü bile zehirledik Elyafa değiştik yünü Tarihe gömdük hep dünü Değiştirip temiz geni Dölü bile zehirledik Gönüllere sevgi eken Duru ırmak olup akan Ana sütü gibi kokan Dili bile zehirledik Kurdu etmek için koyun Nurgül’üm kurdular oyun Milleti eyleyip piyon Kulu bile zehirledik Sem: Zehir Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ |
Evet,doğa'ya zarar veren tek canlı...insan.
Ne güzel söylemiş şair,"önce ekmekler bozuldu". Demiş ya..bozulmayan hiç bir şey yok insan eliyle.
İnsan hırsı,duygularını yendi dünya yüzünde.
Hem kendine ve hem de diğer canlılara yaşanmaz kıldı dünyayı.
Şiir çok güzel anlatmış bu köklü bozulmaları.
Kutlarım gönül sesinizi.
Esenlik dilerim.