İNSANOĞLU
Üzerine kara bulutlar çökünce
Bu şehrin kirli duvarlarında arar Yavaş yavaş çöken akşamın gölgesini Soğuk,ayazında sokak köşelerinde Gecenin karanlığında kaybolup Bir umut arayandır insan oğlu Kimi zaman maskelenmiş Suretlerin gölgeleri düştükçe yüreğine Issızlaşır,uğultu çalınır kulağına Yalpalanarak atılan ritimsiz adımlar Yorgun kaldırımlara takılır bazen Kim bilir kaç aşkın izini tutar kalbinde Aklına düşünce seyre dalıp gider Uykusuz gözler takılır uzaklara Yaşama yakın ne varsa heybesine atar Düşünmez,kalır ölümden uzak İşte o zaman başlar hayat Yaşam değerli ve kutsaldır Onur ve alın teri olmayınca Hiç anlamı yoktur onun için Tam yok olmaya yüz vurmuşken Bitti dediği anda yeşerir filizler herşey Bir kelebeğin hayata elveda dediği an Canlanır hayat rengarenk olur kanatlarında Tutunur yeniden yaşama... Yüreğindekileri gerçekleştirmek için Korkmadan koşar dur durak bilmeden Merhaba der yeni bir hayatta. YEŞİLIRMAK |
İnsanı anlatan çok güzel bir şiir.
Kutlarım gönül sesinizi,
Esenlik dilerim.