Vazgeçemiyorum kendimden
Hâlâ vazgeçememişken senden
Yaşıyorum ölüm ile kalım arasında
Anılar çalıyor kapımı her gece
Biliyorum çiçeğe duracak dört bir yan
Biliyorum çünkü gelecek günlerin tadını taşıyor bu acı



Ne zaman radyoda hüzünlü bir şarkı çalsa
Dalar giderim gözlerine
Unuturum sigaramı küllükte
Çayı bardakta
Ağır geliyor yokluğun
Hasretin gözlerimi bürüyor
Aksam olur gün batar
Karanlığa karışır güneş
Tam bitti derken
Gözlerime çekiyorum seni yeniden
Sevince ölmez insan diyorum
Seviyorum genç kalmak için


Biliyorum değişecek yüreğinin yol haritası
Alacaklıyız hayattan çünkü
Dal aynı yerden tomurcuk vermezmiş
İnsan da farklı acılardan beslenirmiş
Ben de senli acılarla besleniyorum


Bir sigarayı bırakamadım
Bir de seni düşünmeyi
Çok fısıldadım kulağına kalemin
Adını bir daha yazarsan kırarım seni diye ama
Biliyorum ki insan bir huzur bulduğu yeri unutmuyor
Bir de üzüldüğü
Unutmayacağım
Söyleyeceğim sevdiğimi kendi dilimce
Sabrım fire verene kadar


Belki ağlayacağım gözlerim damla damla
Seni bekleyeceğim benzi sararmış gamla


Ayrı ayrı yerlerde olsan da benden ırak
Öyle donup kalayım bakışlarında bırak


Görmediğim her rengi gözlerinde bulunca
İnsan diri ölürmüş o gün unutulunca


Kalbin ayrı olsa da kalbim avucundadır
Seni unuttuğum gün ölüm baş ucumdadır