Korkmuyorum

ah vera yine sana döküldü kalbimin mürekkebi
içime işleyen acıya yabancı değil ruhum
dinmeyen bir ağrı dolanıyor gecemde
kahkahalarına şahit yüreğim
şahit sevdanın kıyım kıyım dökülüşüne
ağlamıyorum vera
bulutları uğurlayalı çok oldu gönül dehlizine
bu savaştan çekileli çok oldu ,oldu da
içimdeki barış ateşi neden tutuştu vera
neden esiyor bu rüzgar üstüme üstüme
neden üşütüyor kimsesiz yanımı
hani en büyük zaferler tek kazanılırdı
hani acısı dışarda kalırdı
hani zamanla Kabuk tutardı,
hani geçerdi yarası
ah vera, yalanmıydı bütün bunlar
bitkisel bir hayat mıydı mutluluk
kör bir bıçak mıydı aşk, üstünde uyuttuğun
kangren gecenin dinmeyen sızısı mıydı
sevda
biliyormusun vera
bana ait olan benim




korkmuyorum dediğime bakma
korkuyorum vera
buzdan gözlerime güneş ilişti,
ısıtıyor avuç içlerimi ...